اگر فرض کنیم دیپلماسی به معنای دانش و توانایی سیاستمدارانِ کشورها برای برقراری ارتباط با یکدیگر باشد، دیپلماسی عمومی چنین روابطی را خارج از رفتارها و ارتباط‌های عرفِ سیاسیِ کشورها انجام می‌دهد. مانند برگزاری مسابقات ورزشی که ممکن است دو دولت نه‌چندان مهربان با یکدیگر را در یک زمین‌بازی کنار هم قرار دهد و یک تصویر مشترک از دو کشور بسازد. دیپلماسی شهری را نیز باید بخشی از دیپلماسی عمومی معرفی کرد.
در تعاملات روزانه بسیار با پدیده لکنت زبان مواجه می‌شویم. گاهی خودمان «تپق» می‌زنیم یا خیلی سریع از کنار تکرار یک هجا یا یک حرف عبور می‌کنیم. گاهی هم شنونده یک گفتار لکنت‌دار هستیم. راوی این لکنت ممکن است یک کودک شیرین‌زبان یا حتی یک استاد دانشگاه باشد، در هر دو شکل ما با پدیده شایعی روبه‌رو شده‌ایم که با آگاهی از ماهیت و چیستی آن مناسبت‌ترین واکنش را می‌توان بروز داد.
در سال های اخیر و به خصوص از سال 2018 تاکنون تلاش های ویژه ای برای کاهش شکاف جنسیتی، به خصوص در حوزه اقتصاد، توسط نهادهای بین المللی و دولت ها انجام شده است. این فعالیت ها البته محدود به اقتصاد نیست و جنبه های اجتماعی مختلفی مانند کمپین #MeToo را در بر می گیرد اما در حوزه های تجاری و مالی غالب اقدامات در جهت افزایش رشد یا ثبات اقتصادی در یک کشور یا سطوح جهانی بوده است.
سیستمی که شهردارِ کورتیبا پایه گذاری کرد خیلی زود با اقبال دیگر شهرهای جهان روبه رو شد. خطوط بیآرتی در بوگوتا، پایتخت کلمبیا روزانه 2.2 میلیون مسافر را در 12 خط و 144 ایستگاه جابه جا میکند. متروی لس آنجلس از دو خط مترو-اتوبوس پیشرفته استفاده می کند و گوانجو در چین از سال 2010 اغاز به کار کرده و روزانه یک میلون نفر را جابه جا میکند. در هر خط بیآرتی گوانجو و در هر ساعت 350 اتوبوس در حرکت است ، این به آن معنا است که زمان انتظار برای هر اتوبوس 10 ثانیه است.
سامانه بیآرتی با ویژگی‌های منحصر به فردش ویژه می شود. در غیر این صورت تفاوتی با اتوبوس‌های سنتی ندارد یا در بهترین حالت به اتوبوس‌های تندرو یا خطوط ویژه اتوبوس تبدیل می‌شود. بعد از گذشت چندین دهه از ابداع چنین سامانه‌ای، بیآرتی با فناوری‌ها و امکانات به روزی مدرن شده است.
سکانس افتتاحیه فیلم سه‌بعدی آنگ لی «زندگی پی» یکی از مایوس‌کننده‌ترین سکانس‌هایی است که در چند وقت اخیر دیده‌ام. در این سکانس حیوانات در محیطی شبیه به طبیعت اما تحت کنترل در حال جست و خیز هستند. باغ‌وحش یا محیطی محافظت‌شده نمایش داده می‌شود که مداخله انسان را مخفی کرده؛ مداخله‌ای که گونه‌های مختلف را از سلاخی و خوردن یکدیگر دور نگه می‌دارد.
فیلم جدید پیکسار Inside Out درباره زندگی رایلی است. او ( باصدای کیتلین دیاس) تک فرزند و یازده ساله است و با والدینش (دایان لین و کایل مک لارن) از مینه سوتا به سان فرانسیسکو نقل‌مکان می‌کنند. اتفاقات زیادی رخ نمی‌دهد، رایلی به مدرسه جدید می رود، در تمرینات تیم هاکی شرکت میکند و دلش برای خانه قدیمی تنگ می‌شود. همین. خبری از ماشین‌های که حرف می‌زنند یا روبات‌ها نیست، و سوپر قهرمانی دیده نمی‌شود.
اگر فرض کنیم دیپلماسی به معنای دانش و توانایی سیاستمدارانِ کشورها برای برقراری ارتباط با یکدیگر باشد، دیپلماسی عمومی چنین روابطی را خارج از رفتارها و ارتباط‌های عرفِ سیاسیِ کشورها انجام می‌دهد. مانند برگزاری مسابقات ورزشی که ممکن است دو دولت نه‌چندان مهربان با یکدیگر را در یک زمین‌بازی کنار هم قرار دهد و یک تصویر مشترک از دو کشور بسازد. دیپلماسی شهری را نیز باید بخشی از دیپلماسی عمومی معرفی کرد.
